بررسی عملکرد بینایی پس از پیوند لایه‌ای قدامی عمیق قرنیه: جداسازی لایه دسمه در مقابل پره‌دسمه

هدف: مقایسه حدت بینایی و نتایج عیب انکساری بیماران پس از پیوند لایه‌ای عمیق قدامی قرنیه (DALK) به روش انور، براساس میزان موفقیت تشکیل حباب بزرگ (big-bubble) حین عمل پیوند. روش پژوهش: در ایـن مطالعـه هم‌گروهی موازی گذشته‌نگر (parallel historical cohort)، چشـم‌هـایی که به علت قوز قرنیه تحت عمل جراحی DALK به روش حباب بزرگ قرار گرفته بودند به دو گروه تقسیم شدند. در‌ گروه (1) لایه دسمه برهنه به دست آمد و در گروه (2) به علت عدم تشکیل حباب بزرگ به اجبار جداسازی دستی و لایه لایه قرنیه انجام شد. دو گروه بر اساس بهترین دید اصلاح شده با عینک (BSCVA)، مقدار آستیگماتیسم حاصل از کراتومتری و عیب انکساری در ماه‌های 1، 3، 6، 12 و حداقل 3 ماه پس از برداشتن تمام بخیه‌ها با یکدیگر مقایسه شدند. یافته‌ها: در مجموع 110 چشم با سابقه عمل DALK به علت قوز قرنیه وارد مطالعه شدند. در 93 چشم (5/84 درصد)، لایه دسمه برهنه به دست آمد (گروه 1) و در 17 چشم (4/15 درصد ) مقداری از استرومای خلفی در محل باقی ماند (گروه 2). میانگین مدت زمان پی‌گیری بیماران 8±20 و 7±20 ماه (68/0P=) به ترتیب در گروه (1) و (2) بود. در ماه‌های اول (001/0P=)، سوم (001/0P<)، ششم (003/0P=) و دوازدهم (002/0 P=) بعد از عمل، BSCVA در گروه اول به صورت معنی‌داری از گروه دوم بهتر بود، اما در پایان مطالعه تفاوت معنـی‌داری بیـن دو گروه مشـاهده نگردید (18/0P=). دو گـروه از نظر آستیگمـاتیســم کراتومتـری و عیب انکساری معـادل کروی در طی مدت پی‌گیری با یکدیگر قابل مقایسه بودند. نتیجه‌گیری: باقی‌ماندن استرومای خلفی قرنیه حین عمل DALK به روش انور، بهبود دید را به تاخیر می‌ا‌ندازد، البته سرانجام حدت بینایی معادل افرادی خواهد شد که حین پیوند به غشای دسمه برهنه دست می‌یابند. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1389؛ دوره 16، شماره 1: 25-19.